"Qarabağ" bu gün Azərbaycan futbolunun bayraqdarı sayılır. Dəfələrlə ölkə çempionu olmuş, Avropa arenasında ölkəmizi uğurla təmsil edən komandadan söhbət gedir. Bəli, bu uğurlar asanlıqla qazanılmayıb. Lakin bu yüksəlişin fonunda unudulan insanlar da az deyil. O adlardan biri və bəlkə də ən haqsızcasına gözdən qaçırılanı – mərhum prezident Adil Nadirovdur.

Adil Nadirov "Qarabağ"ın tarixində ən çətin dövrə rəhbərlik edib. Klubun ayaqda qalması, sıradan çıxmaması üçün şəxsi vəsaitini, enerjisini, nüfuzunu ortaya qoyub. Müharibə və iqtisadi böhran illərində klubun qapılarının bağlanmaması onun fədakarlığının nəticəsi idi. Futbolçulara maaş verilməsi, komandanın səfərlərə çıxarılması və s. kimi məsələlərdə əsas yük məhz onun çiyinlərində olub.

Ancaq bu gün klubun bazasında, stadionunun dəhlizlərində və rəsmi platformalarında Adil Nadirovun adına rast gəlmək mümkün deyil. Nə bir şəkil, nə bir lövhə, nə də bir xatirə guşəsi. Sanki bu klub heç vaxt onun əllərində yaşayıb-yaratmayıb. Bu səssizlik sadəcə unutqanlıq deyil, həm də məqsədli bir laqeydliyin təəssüf doğuran nəticəsidir.

"Qarabağ"ın bu günkü uğurları o dövrə dirənişin üzərində inşa olunub. Klubun Avropadakı nəticələri, müasir infrastruktur və sabit idarəçiliyi keçmişi görməzdən gəlməyə əsas vermir. Əksinə, bu sabitliyin necə və kimlərin hesabına qurulduğunu xatırlamaq və xatırlatmaq borcdur.

Adil Nadirov bu klub üçün sadəcə bir rəhbər deyildi. O, "Qarabağ"ın varlığı uğrunda mübarizənin simvolu idi. Onun adı klub tarixində ön sıralarda çəkilməli, gələcək nəsillərə nümunə kimi təqdim olunmalıdır. Bir fotoşəkil, bir lövhə, bir anım tədbiri...

Böyüklük təkcə qələbə qazanmaq deyil. Böyüklük tarixi unutmamaqdır. "Qarabağ" bu məsələdə daha çox susmamalıdır. Vaxt keçir, amma gec deyil.

Adil Nadirovun haqqı tanınmalı, xatirəsi layiq olduğu şəkildə yaşadılmalıdır. Bu, həm mənəvi borc, həm vicdan məsələsi, həm də futbol tariximiz qarşısında bir düzəlişdir.

Murad